Dana 31. 5. 1992. godine održan je sastanak između predstavnika vlasti Srpske opštine Zvornik i predstavnika stanovništva muslimanskih sela Klisa, Đulići, Grbavci, Kučić Kula, Grebe, Šetići, Čelišmani, Radave, Sjenokosa i drugih, na kojem je postugnut dogovor o dobrovoljnom iseljenju preko 5.000 meštana ovih sela sledećeg dana preko Sapne, na teritoriju pod kontrolom Armije BiH.

Međutim, Branko Grujić, predsednik Privremene vlade Srpske opštine Zvornik, i Branko Popović, komandant Teritorijalne odbrane (TO), zajednički su odlučili da neće dozvoliti iseljenje vojno sposobnim muškarcima. U jutarnjim časovima sledećeg dana, po naredbi Popovića, veliki broj pripadnika TO, nekoliko tenkova i borbenih vozila opkolilo je Klisu i onemogućilo stanovništvu da se uputi prema Sapni. Naredili su im da krenu nizbrdo, do asfaltnog puta u mestu Bijeli Potok. Kolona je sprovedena uz oružanu pratnju.

Po dolasku u Bijeli Potok, pripadnici TO su iz grupe silom izdvojili oko 700 vojno sposobnih muškaraca, uključujući i nekoliko maloletnika. Sa rukama na potiljku, svi su ukrcani u pripremljena teretna vozila, koja je Štab TO Zvornik obezbedio od više lokalnih preduzeća. Pod oružanom pratnjom TO i policije, odveženi su u Tehničku školu, u industrijskoj zoni Karakaja. Tokom narednih pet dana, ubili su oko 160 zatočenika.

Dana 5. 6. 1992. godine, oko 550 preostalih zatočenika ukrcano je u autobuse „Drinatransa“ i odvezeno u bioskopsku salu u Domu kulture u Pilici. Prevoz autobusima organizovovali su opštinski organi vlasti. Tri dana kasnije, svedok B-1098 je sa još 64 zatočenika vraćen nazad u Karakaj, u „Gerinu klaonicu”.

U „Gerinu klaonicu“ srpske snage su donosile tela osoba ubijenih na drugim lokacijama, međutim 8. 6. 1992. godine, korišćena je kao mesto pogubljenja.

Zatočenike su iskrcali iz kamiona, uveli u odvojene prostorije i rekli im da se okrenu prema zidu, a potom na njih otvorili vatru. Kada su završili u prvoj prostoriji, stražari su otvorili vatru na zatočenike u drugoj sobi. Na ovaj način ubijeno je oko 190 zatočenika.

B-1098 je jedan od trojice koji su uspeli da prežive.

Srpske snage su tela ubijenih muškaraca pokopali u više primarnih i sekundarnih grobnica, uključujući grobnice na Crnom vrhu, u Grbavici i u grobnici „Ramin grob“. Od 1998. do 2003. godine, iz ovih grobnica su ekshumirani posmrtni ostaci više od 850 osoba.