Stanica javne bezbednosti (SJB) u Srebrenici je višespratnica koja se nalazi u severnom delu grada, u glavnoj ulici koja vodi do centra iz pravca Bratunca. Od avgusta 1992. godine, u njoj je bilo sedište vojne i civilne policije, čiji su pripadnici obezbeđivali objekat. Kancelarije Vojne policije bile su u prizemlju, a civilne na prvom spratu. Od septembra 1992. godine, pripadnici Vojne policije su u SJB dovodili i zatvarali više muškaraca, žena i dece, Srba iz BiH i iz Srbije.

Komandir Vojne policije je do novembra 1992. godine bio Mirzet Halilović. Potom kontrolu preuzimaju Osman Osmanović i Ramiz Bećirović, čiji je nadređeni bio Naser Orić. Među stražarima su bili Kemal Kemo Mehmetović, Sabahudin Čude Omerović, Džemo Tihić, kao i stražari sa nadimcima Mrki, Beli i Budo.

Muškarci su držani u pritvornoj ćeliji u prizemlju, a žene i maloletnici na prvom spratu zgrade. Ćelija je bila površine približno tri sa četiri metra , sa gvozdenim šipkama na vratima. Zatočenici su tučeni u ćeliji, ali i kroz rešetke na vratima. Nije bilo kreveta niti dušeka za spavanje, a često nije bilo mesta ni da se legne na pod. U ćeliji je bilo jako hladno, jer nije bilo stakla na prozoru. Zatočenici su retko dobijali hranu i vodu, a nuždu su vršili u improvizovani WC, koji se nalazio pored ćelije.

Dijagonalno od ćelije, na samom ulazu zgrade, nalazila se prijavnica sa radnim stolom i peći na drva. Tu su zatočenici dovođeni na ispitivanje, tokom kojeg su tučeni.

Stražari su svakodnevno premlaćivali zatočenike. Najčešće su ih tukli Mehmetović i Mrki, ali ponekad i nepoznati ljudi koji su dolazili u SJB. Ratka Nikolića su svakodnevno tukli nepoznati muškarci sa crnim kapama preko glave, sa otvorima za oči. Zatočenici su šutirani i tučeni štapovima, motkama, bejzbol palicama i metalnim šipkama. Ilija Ivanović je više puta pretučen i izboden nožem, od čega je bio u nesvesti skoro sve vreme zatočeništva u SJB. Nedeljku Radiću je Mehmetović klještima izvadio nekoliko zuba. Zatočenici su u nekoliko navrata primoravani da tuku jednog od njih, Slavoljuba Žikića. Dragutin Kukić je umro od posledica prebijanja, nakon što ga je Kemal Mehmetović snažno udario cepanicom u prsa.

Svi zatočenici su posle nekoliko dana prebačeni u zatočenički objekat „Zgrada“.