Hasan Radoš, Salem Škampo, Ismet Čilić i Ekrem Tašić
Bosanski Muslimani, pripadnici 33. brigade Armije BiH. Bili su zatočeni u Školi u Sovićima od 17.4.1993. godine. Pripadnici HVO-a su ih 21.4.1993. godine izveli iz
U periodu od 17. 4. do 4. ili 5.5.1993. godine HVO je koristio Školu u selu Sovići u opštini Jablanica kao mesto zatočenja za muslimanske civile i zarobljene vojnike Armije BiH iz Sovića i Doljana.
Obezbeđivanje škole u Sovićima vršilo je više jedinica HVO-a, među njima je bila i 3. bojna „Mijat Tomić“, čiji je zapovednik bio Stipo Polo. Direktno odgovoran za školu u Sovićima bio je Jure Groznica zvani Juka, zapovednik jedne od jedinica u sastavu 3. bojne. U obezbeđivanju škole učestvovali su i pripadnici Vojne policije, kao i pripadnici KB-a, među kojima je bio i Ivan Andabak, zvani Bura, i Ivan Rogić, zvani Beli ili Belo, zapovednik stanice MUP-a HZ HB u Jablanici.
Nakon borbi u selima Doljani i Sovići 17.4.1993. godine, HVO je u školi u Sovićima zatvorio približno 100 muškaraca. Veći deo zatočenika su bili pripadnici Armije BiH. Njih 90 je istog dana uveče prebačeno u Zatvor u Ljubuškom. Drugi maloletni i stariji muškarci Muslimani su ostali zatočeni u školi sve do 4. ili 5.5.1993. godine.
U Školi u Sovićima bile su zatočene i žene, deca i starije osobe iz Sovića i Doljana. Žene i jedan deo dece bili su zatočeni u Školi u Sovićima od 17. do 22. 4.1993. godine, a potom su odvedeni u Junuzoviće.
Zatočenici su prozivani a zatim razdvajani u dve učionice. Ispitivani su u školskoj biblioteci i fiskulturnoj sali. Učionice su bile pretrpane, a higijenski uslovi u njima vrlo loši. Zatočenici nisu dobijali dovoljno vode i hrane, a vojnici HVO-a su branili da im neko spolja donese hranu.
Vojnici su zatočenike premlaćivali i vodili na prisilni rad. Zatočenika Ismeta Poljarevića su vojnici naterali da se okrene ka zidu i raširi noge i ruke nasloni na zid, a zatim su ga šutirali i tukli po leđima. Maloletnog Nihada Kovača, koji je imao 13 godina, vojnik HVO-a je terao da po učionicama traži nož koji kriju zatočenici i pretio mu da će ga zaklati ako ne nađe, a zatim ga terao da pije alkohol i puši cigarete.
U školi u Sovićima, 20. ili 21.4.1993. godine, ubijena su četiri zatočenika. Ismeta Čilića, Salema Škampu, Hasana Radoša i Ekrema Tašića, pripadnike 44. brigade Armije BiH, ubili su vojnici HVO-a iz vatrenog oružja.
Zatočenici su vođeni na prisilni rad da sahranjuju ubijene vojnike ili obavljaju građevinske radove na položajima HVO-a.
Neposredno pre puštanja jednog dela zatočenika na slobodu i prebacivanja drugog dela u Ljubuški, 3. ili 4.5.1993, u školi u Sovićima bilo je zatočeno 55 muškaraca u dobi od 13 do 70 godina. Muslimani su u školi u Sovićima bili zatočeni sve do 4. ili 5.5.1993. godine.
Pred MKTJ su za zločine počinjene u Školi u Sovićima osuđeni Jadranko Prlić, Predsjednik Hrvatskog vijeća obrane (HVO) i predsednik Vlade Hrvatske Republike Herceg-Bosne, na 25 godina zatvora; Bruno Stojić načelnik Odjela obrane na 20 godina zatvora; Milivoj Petković Načelnik Glavnog stožera HVO-a, a kasnije, od kraja jula 1993., zamenik vrhovnog zapovednika snaga HVO-a, na 20 godina zatvora; Berislav Pušić, zadužen za kontrolu u kriminalističko-istražnom odeljenju Uprave vojne policije i predsednik Službe za razmenu zarobljenika i drugih osoba, na 10 godina zatvora.
Bosanski Muslimani, pripadnici 33. brigade Armije BiH. Bili su zatočeni u Školi u Sovićima od 17.4.1993. godine. Pripadnici HVO-a su ih 21.4.1993. godine izveli iz
Bosanski Musliman, pripadnik Armije BiH. Tokom aprila 1993. godine bio je zatočen u Školi u Sovićima. Kasnije istog meseca je autobusom prebačen u Zatvor u
Izjava data MKTJ 12.3.1999. godine. Bosanski Musliman iz Sovića. Imao je 13 godina kada je HVO napao selo Soviće 17.4.1993. godine. Istog dana se zajedno
Skender Kuqi Kosovski Albanac, vlasnik radnje u selu Zahać/Zahaq. Uhapsili su ga pripadnici OVK 11. 7.1998. godine, u njegovoj radnji, u prisustvu rođaka Qerima Kuqija
This website was created and maintained with the financial support of the European Union. Its contents are the sole responsibility of the RECOM Reconciliation Network and do not necessarily reflect the views of the European Union.
© Glas Žrtava