Dana 3.6.1992. godine pripadnici Vojne policije bosanskih Srba počeli su sa zatvaranjem uhapšenih bosanskih Muslimana i Hrvata u prostorije SJB Teslić. Do večernjih sati, u SJB je bilo zatvoreno približno 30 muškaraca.

Načelnik policije bio je Dušan Kuzmanović, a komandir SJB Predrag Markočević. Zatočenički objekat su obezbeđivali pripadnici policije.

Zatočeni bosanski Muslimani su držani u prostoriji koja je bila korišćena kao skladište za oružje i municiju, kao i u podrumu susedne zgrade. Ćelije su bile prenatrpane, a iz WC-a se širio smrad. Nije bilo dovoljno mesta za ležanje, tako da su samo povređeni, poput Svedoka ST-008 ležali, dok su ostali bili prinuđeni da stoje. Hranu su dobijali jednom dnevno, a vode nisu imali dovoljno. Nisu imali ni lekarsku pomoć.

Komandir policije Predrag Markočević, pripadnici policije i vojno-policijske formacije „Miće“ i pripadnici „Crvenih beretki“, premlaćivali su zatočenike pendrecima, palicama i drugim predmetima. U večernjim satima 8.6.1992. godine, jedan stražar je zatočenike mlatio drškom sekire. Tučeni su tokom ispitivanja i pred drugim zatočenicima. Vladu Petrovića su tokom ispitivanja tukla čak osmorica policajaca, među kojima se isticao Tomo Mihajlović Kuka. Mehmed Kopić je od premlaćivanja imao povrede po celom telu.

Zatočenici su prisiljavani da stražare pozdravljaju „srpskim pozdravom“, sa tri prsta, i da pevaju srpske nacionalističke pesme. Ferida Mahalbašića su drugi zatočenici učili ove pesme, kako bi izbegao premlaćivanje.

U noći 17.6.1992. godine, pripadnici grupe „Miće“ su po naređenju potpukovnika Bilanovića i Ljubiše Petričevića iz SJB izveli grupu od 18 zatočenika, i zajedno sa još 10 zatočenika iz vojnog zatvora Pribić odveli ih na planinu Borja, gde su ih pogubili.

U SJB Teslić ubijena su najmanje dvojica muškaraca. Jedan od njih je Besim Kopića zvani Rambo, koga su pripadnici „Crvenih beretki“i rezervne policije, prvo prebili, a zatim ga vezali za drvo u dvorištu SJB.

Pojedini zatočenici su oslobođeni nakon što je za njih plaćen otkup, a ostali su premešteni u Skladište TO u Tesliću ili vojni zatvor u Pribiniću. Većina je oslobođena do oktobra 1992. godine.