U Sarajevu je pre 1991. godine, živelo nešto više od pola miliona stanovnika. Skoro polovinu činili su bosanski Muslimani, koji su pretežno živeli u centru grada. Bosanskih Srba najviše je bilo u okolnim selima. Sarajevo je činilo sledećih deset opština: Stari Grad, Centar, Novo Sarajevo, Novi Grad, Vogošca, Ilidža, Pale, Ilijaš, Hadžići i Trnovo. Svaka od ovih opština se deli na nekoliko gradskih naselja.

Krajem 1991. godine proglašena je Srpska autonomna oblast (SAO) Romanija-Birač. JNA, je u prvim mesecima 1992. godine počela sa naoružavanjem bosanskih Srba u kasarnama oko Sarajeva. Bosanski Muslimani su se takođe naoružavali, mada u manjoj meri.

Krajem februara održan je referedum za nezavisnost Bosne i Hercegovine (BiH). Nekoliko dana kasnije, bosanski Muslimani ubili su oca mladoženje na venčanju u pravoslavnoj crkvi. Nakon toga, i jedna i druga strana podigle su barikade.

Stanovnici Sarajeva su početkom aprila 1992. godine ispred zgrade skupštine organizovali veliki „Marš za mir“. Skup je prekinula snajperska vatra sa krova Hotela „Holiday Inn“. Ubijeno je nekoliko demostranata, među kojima i Suada Dilberović i Olga Sučić. Naredne noći granatirani su glavni tramvajski depo i Stari grad, a jedinice JNA zauzele su sarajevski aerodrom.

Sredinom maja 1992. godine, Skupština srpskog naroda u BiH usvojila je šest strateških ciljeva bosanskih Srba. Peti cilj bio je „podela grada Sarajeva na srpski i muslimanski deo i uspostavljanje u svakom od delova efektivne državne vlasti.“ U isto vreme, Ratko Mladić, komandant Glavnog štaba VRS, osnovao je Sarajevsko-romanijski korpus (SRK) VRS, koji je operisao na području Sarajeva.

Krajem proleća, Evropska zajednica je priznala  Bosnu i Hercegovinu kao nezavisnu državu. Ubrzo potom počela je opsada Sarajeva. Od leta 1992. godine, srpske snage su svakodnevno i po celom gradu otvarale snažnu artiljerijsku i snajpersku vatru. Od septembra, grad je bio izložen i intenzivnom granatiranju koje je trajalo do novembra 1995. godine, kada je opsada okončana.

Civilna područja napadana su tokom čitave opasade. U drugoj polovini maja 1992. godine, bosanski Srbi su ispaljivali u proseku nekoliko stotina granata dnevno.

Stanovnici Sarajeva bili su svakodnevno izloženi opasnosti od ranjavanja i smrti. Kao zaklon od snajpera, postavljani su improvizovani zidovi, ćebad, kontejneri za transport i stari kamioni.

U gradu je vladala nestašica hrane. Pijace su bile prazne, a humanitarne operacije vrlo ograničene. Mada su pumpe za vodu postavljenje na nekoliko lokacija u gradu, stanovnici su često satima čekali u redu. Da bi se izbeglo granatiranje, često su menjana mesta sa humanitarnom pomoći. Stanovnici su izlazili u grupama, da bi jedni drugima pomogli u slučaju ranjavanja.

Ambulantna kola obično su vožena noću, sa ugašenim svetlima i zaobilazeći glavne puteve. Sahrane su se takođe održavale noću, a u nekim slučajevima pokopi su vršeni van groblja. Škole su zatvarane, a deca su nastavu pohađala u podrumima zgrada.

Sarajevo je pretrpelo ogromnu materijalnu štetu. Uništeni su stambeni kompleksi, bolnice, verski i objekti od istorijskog značaja. SRK je koristio zapaljive fosforne granate. Vode za gašenje požara često nije bilo, a i na same vatrogasce otvarana je vatra.

Početkom maja 1993. godine Savet bezbednosti UN-a usvojio je Rezoluciju 824, kojom je Sarajevo proglašeno za jednu od zaštićenih zona.

Posle skoro godinu dana granatiranja i snajperskih napada, VRS, ABiH i UNPROFOR uspostavile su demilitarizovanu zonu. Nasilje u Sarajevu, međutim, nastavilo se nesmanjenom žestinom tokom cele 1993. godine. Tek u februaru naredne godine uspostavljena je Zona totalnog isključenja. Dogovoreno je uklanjanje teškog naoružanja iz te oblasti. Ipak, dogovor nije do kraja poštovan, a krajem 1994. i početkom 1995. godine granatiranje i snajperska dejstva ponovo se intenzivirali.

Reagujući na stradanje civila od snajperske vatre, obe strane potpisale su Sporazum o potpunom prekidu neprijateljstava 23.12.1994. godine.

Dana 16.6.1995. godine Armija BiH započela je proboj obruča oko Sarajeva. U noći 29.8.1995. godine, počeli su vazdušni napadi na položaje bosanskih Srba. Opsada je, posle 1.425 dana, okončana u novembru 1995. godine, nakon potpisivanja Dejtonskog sporazuma. Opsada je zvanično okončana 29.2.1996. godine.

Na osnovu podataka Istraživačkog dokumentacionog centra, u Sarajevu je tokom opsade ubijena 11.541 osoba, od čega najmanje 1.601 dece.