Menu
„Keraterm“ je bivša fabrika keramičkih pločica u istočnom predgrađu Prijedora. Kao logor je počela da funkcioniše oko 23.5.1992. godine. Logor je bio pod komandom Duška Sikirice, a obezbeđenje je bilo povereno pripadnicima Službe javne bezbednosti Prijedor i Vojnoj policiji.
Logorska zgrada se sastojala od četiri prostorije, poznate kao prostorije 1,2,3 i 4. Na ulazu u logor je bila rampa sa malom ciglanom zgradom koju su zvali kiosk. Ispred su se nalazila mitraljeska gnezda.
Kroz logor je prošlo oko 4.000 ljudi, većinom muškaraca, bosanskih Muslimana i bosanskih Hrvata. Zatočenici su svakodnevno dovođeni u logor i odvođeni iz logora. Krajem juna bilo ih je oko 1.200. Zbog prenatrpanosti prostorija, zatočenici nisu imali dovoljno mesta za sedenje, pa su često morali da stoje.
Uskraćivana im je pijaća voda, namirnice, medicinska nega. Uslovi boravka su bili nehigijenski i zatočenici su bili izloženi raznim bolestima. Većina WC-a nije funkcionisala, a na putu do njih zatočenici su morali da gaze po vodi, mokraći i izmetu. Jednom dnevno su dobijali malu porciju hrane, koju su morali brzo da je pojedu da ne bi bili tučeni.
Gotovo svi zatočenici su bili podvrgnuti fizičkom ili psihičkom zlostavljanju ili su, poput svedoka A, gledali kako zlostavljaju druge.
Neki zatočenici, među kojima i Jusuf Arifagić, tučeni su po samom dolasku u logor. Tukli su ih stražari, ali i osobe koje su u logor dolazile spolja. Neki od zatočenika umrli su od posledica prebijanja. Policajac Drago Tokmadžić je pretučen na smrt ubrzo po dolasku u logor. Ubijen je i Jovo Radočaj, zatočenik srpske nacionalnosti, jer je smatran „srpskom izdajicom“.
Najmasnovniji zločin desio se tokom noći 24. na 25.7.1992. godine i sledećeg dana, kada je mitraljeskom vatrom ubijeno oko 150 ljudi iz područija Brda, u prostoriji 3, kasnije poznatiji kao „masakr u prostoriji 3“. Neki od zatočenika, poput svedoka N, uspeli su da prežive.
Logor je zatvoren početkom avgusta 1992. godine, pod pritiskom međunarodne zajednice i nakon izveštavanja svetskih medija. Najveći broj zatočenika prebačen je u logore „Manjača“ i „Trnopolje“.
Logor „Trnopolje“, formiran odlukom Kriznog štaba Prijedor, počeo je da funkcioniše oko 24.5.1992. godine, neposredno posle napada srpskih snaga na Hambarine i Kozarac. Veliki broj stanovnika sa
Adem Hopovac, Rabija Redžić i Fehim Karupović, Asim Redžić Bosanski Muslimani iz Čarakova. Ubijeni 23.7.1992. godine u Čarakovu. Njihovi posmrtni ostaci nisu pronađeni do kraja
Ilija Atlija Bosanski Hrvat iz Briševa, otac Ive Atlije. Dana 25.7.1992. godine ubijen je vatrenim oružjem u blizini svoje kuće. Sin ga je pokopao na
Bosanski Musliman iz Rakovčana. Ubijen je u logoru „Keraterm“ 24.7.1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su iz masovne grobnice „Stari Kevljani“ 2004. godine. Identifikovani su
This website was created and maintained with the financial support of the European Union. Its contents are the sole responsibility of the RECOM Reconciliation Network and do not necessarily reflect the views of the European Union.
© Glas Žrtava