Tokom 1993. godine, Armija BiH je organizovala dva zatočenička centra za bosanske Hrvate i Srbe u Osnovnoj školi i Kovačnici u selu Mehurići.

Upravu zatočeničkog centra u Osnovnoj školi od 6. do 24.6.1993. godine činili su pripadnici 306. brigade OG „Bosanska krajina“ 3. korpusa Armije BiH. Pripadnici iste jedinice su činili i upravu i stražarsko osoblje Kovačnice u periodu od 6.6 do 13.7.1993. godine.

U Osnovnoj školi u Mehurićima od 6. do 24.6.1993. godine bilo je zatvoreno oko 250 civila, bosanskih Hrvata, dok je u Kovačnici od 6.6. do 4.7.1993. godine bilo zatočeno između 20 i 30 hrvatskih civila i vojnika HVO-a.

Tokom jeseni 1992. godine, Osnovna škola u Mehurićima je služila kao baza mesnom odredu Teritorijalne odbrane iz Mehurića. Po nalogu ratnog predsedništva mesta Mehurići u školi je odobreno prisustvo jedinici Mudžahedina, koji su predstavljeni kao humanitarna organizacija koja pomaže meštanima sela u dobavljanju hrane i drugih potrepština. kada se u školi stacionirao 1. bataljon 306. brigade, koji je tu ostao do jula ili avgusta 1993. godine.

Svih 250 zatočenika je moglo da koristi samo jedan WC, u periodu od 7 ujutru do 19 sati uveče, zbog čega su morali stalno da čekaju u dugim redovima i usled čega se WC stalno kvario. Vođeni su na ispitivanja i zastrašivani su time da će ih ispitivati i mudžahedini. Ivanka Tavić je viđala zatočenike koji sa ispitivanja u fiskulturnu salu dolaze sa vidnim povredama od premlaćivanja.

Kovačnica u kojoj su bili zatvarani bosanski Hrvati nalazila se na oko 100 metara od Osnovne škole. Imala je šest prostorija, od kojih su dve korišćene za držanje zatočenika. U Kovačnicu su zatočenici zatvarani u tri navrata: prvi put nakon hapšenja Hrvata na Vlašiću 6.6.1993. godine, drugi put nakon izbijanja sukoba između HVO-a i Armije BiH u Malinama 8.6.1993. godine, i treći put nakon posete MKCK-a osnovnoj školi u Mehurićima 19.6.1993. godine.

Najveći broj zatočenika u Kovačnici su bili civili, ali i pripadnici HVO-a, jedna žena i jedan maloletnik. Prostorije u kojima su bili zatočeni su bile 3 metra široke i isto toliko dugačke, zbog čeka zatočenici nisu imali dovoljno mesta. Prva tri ili četiri dana zatočenja nisu dobijali hranu i vodu. Na početku su imali kantu u prostoriji za vršenje nužde, dok su kasnije pod pratnjom odvođeni do WC-a u obližnjoj zgradi.

Zatočenici su premlaćivani i ispitivani. Neki, poput Vinka Tadića vođeni su na prisilni rad. Svedok XC je poslednjeg dana svog zatočenja u Kovačnici pretučen, a potom prebačen KPD Zenica.