Orašac

Orašac je 1993. godine bio pretežno hrvatsko selo u opštini Travnik. Nakon ubistava u obližnjem selu Miletići koja su počinili mudžahedini i domaći Muslimani između aprila i juna 1993. godine, Orašac je iz straha napustilo mnogo meštana. Ubrzo posle toga, na više lokacija u selu, stacioniralo se nekoliko desetina pripadnika odreda „El Mudžahidin“ („El Mudžahid“), osnovanog na predlog Envera Hadžihasanovića, a po naređenju Rasima Delića od 13.8.1993. godine. Odred je bio u sastavu 3. korpusa Armije BiH. Oni su od montažnih elemanata izgradili zgradu na četiri sprata, a smestili su se i u kuće izbeglih meštana.

Dana 3.10.1993. godine, pet pripadnika odreda „El Mudžahidin“ je kod Novog Travnika upalo u zasedu HVO-a. Četvorica su ubijena, dok je Emsud Kadirić ranjen i odveden u logor „Kaonik“. Pripadnici odreda su želeli da se osvete pa su, i pored upozorenja pripadnika Armije BiH da to ne čine, zarobili šest hrvatskih civila iz humanitarne organizacije „Caritas“, među kojima sveštenika Vinka Vidakovića, časnu sestru Ljubicu Šekeriju, Zvonka Kukrića i  Živka Gašu. Pošto je Živko Gaša uspeo da pobegne, ostalih pet zatočenika je odvedeno u selo Orašac i zatvoreno u napuštenu hrvatsku kuću. Ljubica Šekerija je puštena, dok su ostale zatočenike premlaćivali i mučili.

Objekti u kojima su bili smešteni mudžahedini, obeležio svedok Ivo Fišić

Dana 19.10.1993. godine, mudžahedini su oteli pet javnih ličnosti iz redova travničkih Hrvata i Srba, u naselju oko zgrade „Amerikanka” u Travniku, nedaleko od sedišta komisije za razmenu Armije BiH: Ivu Fišića, Dalibora Adžaipa, Kazimira Pobrića, Ivu Rajkovića i Dragoljuba Popovića. Odvedeni su u napušteni hrvatsku kuću u selu Orašac i zatvoreni u prostoriju te kuće.

 

 

Zatočenici su u više navrata prebijani i ponižavani. Stražari su im davali pogrdna imena poput „velika svinja” ili „srpska svinja” i tukli ih ukoliko se međusobno ne bi tako nazivali. Ivu Fišića su terali da šipkom udari Ivu Rajkovića, što je on prvo odbio, pa je pod pretnjom oružjem ipak to uradio i opekao dlanove, jer je šipka bila usijana. Grupe od po četiri stražara bi ulazile u prostoriju gde su bili zatočeni. Tukli su Dalibora Adžaipa i ostale zatočenike u smenama. Jednom prilikom su pripadnici odreda izveli sve zatočenike na obližnju poljanu i tada je vojnik Hasan Alić prerezao vrat Dragoljubu Popoviću, a potom  mu je Mirsad Hodžić poznat kao Abu Džafer odrubio glavu sabljom.

Posle saznanja o otmici, jedan član komande OG „Bosanska krajina” došao je u bazu mudžahedina u Poljanicama, gde se sastao sa jedinice „El Mudžahidin” Abu Harisom i Abu Džaferom. Tada im je saopšteno naređenje Mehmeda Alagića da se zarobljenici odmah puste na slobodu. Dana 22. ili 23.10.1993. godine, Kazimir Pobrić je pušten iz zatočenja u Orašcu. Posle pretnji Mehmeda Alagića 29.10.1993. godine, da će biti primoran da upotrebi silu ukoliko zatočenici ne budu bili pušteni, zatočenici Ivo Fišić i Ivo Rajković su 6.11.1993. godine prebačeni u kasarnu bivše JNA u Travniku, gde im je ukazana medicinska pomoć pre puštanja na slobodu. Nešto kasnije je i Dalibor Adžaip premešten u kasarnu u Travniku odakle je prebačen u KPD Zenica, gde je ostao u pritvoru do 21.3.1994. godine.

Emsud Kadirić zbog čijeg zatvaranja su organizovana hapšenja i otmica je razmenjen početkom 1994. godine.

  • Linkovi i dokumenti
    Transkript svedočenja Ive Fišića
    Transkript svedočenja Dalibora Adžaipa
    Rešenje o puštanju iz pritvora Dalibora Adžaipa
    Dokumentarni film „Bosanski lonac”, produkcija B92
Povezano

Dalibor Adžaip i Ivo Fišić

Dragoljub Popović Bosanski Srbin iz Travnika. Službenik civilne policije do 11.7.1993. godine, a od tada finansijski direktor preduzeća „Lašvansko“ u Travniku. Početkom oktobra 1993. godine,

»

This website was created and maintained with the financial support of the European Union. Its contents are the sole responsibility of the RECOM Reconciliation Network and do not necessarily reflect the views of the European Union.

Facebook-f Twitter Youtube Instagram

© Glas Žrtava