U vremenskom periodu od 2. do 13.8.1992. godine, pripadnici Hrvatskih obrambenih snaga (HOS), na čelu sa Edibom Buljubašićem, Ivanom Medićem i Marinom Grubišić-Fejzić, psihički su, fizički i seksualno zlostavljali zatočene civile u hangaru kasarne „Bruno Bušić“ u Dretelju (Logor „Dretelj“).

U logoru je bilo zatočeno do 200 muškaraca i do 80 žena, većinom srpske nacionalnosti, s područja Mostara, Čapljine i Stoca. Žene i muškarci držani su odvojeno, u dva betonska hangara.

Vojnici su, uglavnom tokom noći, dolazili u ženski hangar, izvodili žene i odvodili ih iza hangara ili u druge prostorije kasarne, gde su silovane.

Jedne noći početkom juna, Ivan Medić je došao po Svedokinju A, odveo je u prostoriju koja se nalazila odmah pored prostorije u kojoj su boravili oficiri i tu je silovao.

Među zatvorenim civilima se pričalo da su braća Luka i Ivica Šešelj silovali „babu Anđu“, Anđu Vojinović, staricu od 70 godina. Svedokinja A je jednom prilikom, vraćajući se iz kupatila, primietila da je u istoj prostoriji gdje je ona silovana bila starica Anđa Vojinović, gola, sa drvenim penisom između nogu. Kasnije je imala priliku da pita Anđu da li joj se ovo desilo, ali ona o tome nije želela da razgovara. Da je Anđa Vojinović bila seksualno zlostavljana potvrdio je i Edin Buljubašić, zamenik zapovednika logora, koji je pred sudom priznao da je naredio silovanje Munire Petrović.

U seksualnom zlostavljanju muškaraca isticala se Marina Grubišić-Fejzić. Ona je sa još nekolicinom pripadnika HOS-a, prisilila Mileta Bjelobabu i Svedoka C, na međusobni oralni seks. Grubišić-Fejzić je seksualno ponižavala i Svedoka B, nakon čega mu je nanela teške telesne povrede, trajno ga seksualno onesposobivši.