Bosanski Musliman iz Kasabe. Uhapsili su ga pripadnici srpskih snaga početkom maja 1992. godine i odveli na poljoprivredno imanje „Ekonomija“. Tamo je više puta tučen raznim predmetima. Jednom prilikom je jako udaren vodovodnom cevi, od čega je izgubio svest. Sredinom maja je prebačen u „Ciglanu“, a zatim u logor „Batković“, odakle je oslobođen neutvrđenog datuma 1993. godine.
Nedžad Hadžiefendić
Izjava data Tužilaštvu MKTJ 1., 2. i 3.10.1997. godine.
Bosanski Musliman iz Zvornika, skladištar. Nakon napada srpskih snaga na Zvornik 8.4.1992. godine, nekoliko dana se krio u okolnim selima pre nego što ga je uhapsio naoružan muškarac obučen u policijsku uniformu. Odveden je u SUP Zvornik, a zatim u fabriku „Standard“, pa u „Ekonomiju“.
„
***
Ubrzo nakon što smo stigli ona grupa iz Loznice ušla je u prostoriju. Isti onaj čovjek koji me je prethodno tukao i koji je bio vođa grupe stigao je sa ostalima i nosio je veliku vodovodnu cijev, dugačku, prečnika pet do šest cm, savijenu na vrhu pod pravim uglom. Ostali su imali kablove, žice i štapove. Vođa nam je naredio da ustanemo, okrenemo se licem prema zidu, a on je krenuo po prostoriji tukući svakog od nas po leđima onom vodovodnom cijevi. Jedan od njih udario me u rame drvenim štapom. Kad su se umorili, natjerali su nas da udaramo jedan drugog. Pokušavali smo da se pretvaramo kako se tučemo, ali ukoliko bi oni to primijetili, ponovo bi počeli da nas tuku. Od tih batina bili smo prekiveni crnim i plavim modricama. Vođa je primijetio da Kemo ima duboke vojničke čizme. Kad je to opazio, pitao ga je gdje ih je nabavio, a onda ga je vodovodnom cijevi udario po glavi. Kemo se istom trenutka srušio i izgubio svijest. Dok su nas tukli, neprekidno su nam psovali muslimanske majke.
***
Te iste večeri grupa Niškog se vratila. […] Istog časa sam mogao zaključiti da su pod utjecajem alkohola. […] Naredili su nam da skinemo gornji deo odjeće. […] Ostali su tukli nas. Natjerali su nas da legnemo na pod potrbuške, a onda su nas tukli. Gazili su nam po svim dijelovima tijela.
***
“
Prebačen je u „Ciglanu“, odakle je sa još petoricom muškaraca pobegao početkom jula 1992. godine, i uspeo da dođe do Kamenice, koja je bila po kontrolom Armije BiH.
