Naselje Lukavica u opštini Novo Sarajevo, udaljeno otprilike tri kilometra od „Kule“, bilo je područje pod kontrolom Sarajevsko-romanijskog korpusa (SRK). Vojska Republike Srpske (VRS) formirala je zatočenički objekat u kasarni „Slaviša Vajner Čiča“. Hrvatski i muslimanski civili su u opštini Novo Sarajevo držani još i u kasarni „Slobodan Princip Seljo“, garažama i podrumima na Grbavici, prodavnici Digitron – Buje, prostorijama Mjesne zajednice Vraca, Đačkom domu „Bane Šurbat“ i policijskoj stanici Vraca.

Od početka aprila 1992. godine komandant kasarne „Slaviša Vajner Čiča“ bio je Desimir Šarenac, načelnik bezbednosti VRS, a upravnik je bio Jovo Jovanović.

Dana 22. 6. 1992. godine, otprilike 280 civila, koji su ranije bili zatočeni u garaži zgrade Skupštine opštine Hadžići i u Kulturno-sportskom centru Hadžići, odvezeno je u kasarnu „Slaviša Vajner Čiča“ u Lukavici. Autobusi su prvo otišli u zatvor „Kula“, ispred kojeg su dva srpska vojnika u maskirnim uniformama ušla u četiri autobusa kojima su prevoženi zatočenici i počela da tuku zatočenike, od čega su neki zadobili povrede glave. Jedan vojnik je ugasio cigaretu na licu jednog zatočenika.

Po dolasku u zatočenički objekat, zatočenici su udarani kundacima pušaka, policijskim palicama i raznim predmetima. Udarani  su i kad bi išli u WC ili da piju vodu. Neki više nisu hteli da idu u WC kako bi izbegli batine. Među zatočenicima je bila i jedna žena, Svedokinja 239, koja je takođe tučena.

Svih 280 zatočenika držano je u dve prostorije. U prvih nekoliko sati zatočenja, pojedinci su prozivani i potom prebijani. Istog dana, jedan uniformisani muškarac prozvao je sa spiska Mehmeda Musića i još 47 ljudi. Svaki prozvani morao je proći hodnikom u kojem su sa obe strane stajali stražari koji su ga tukli raznim predmetima i udarali nogama. Stražari su zatočenicima psovali „balijsku“ majku. Nijedan od tih 47 ljudi više nije viđen.

Mehmed Musić video je svog brata kako, obliven krvlju, leži na zemlji. Vojnici su se tog dana još dva puta vraćali da tuku zatočenike. Zatočenici su primoravani da se krste i pevaju srpske nacionalističke pesme.

Kasarna je funkcionisala kao zatočenički objekat do septembra 1992. godine, do kada je većina zatočenika premeštena u zatvor „Kula“.