Svedočio je pred Većem za ratne zločine Višeg suda u Beogradu 21. 10. 2016. godine.
Bosanski Musliman iz sela Donja Sanica kod Ključa. Pripadnik Armije BiH i sin Ismeta Šljivara. O ubistvu oca čuo je od majke.
„S obzirom da mi je majka bila bolesna […] stanje je bilo već ratno, otac je od svog brata jednog maloljetnog sina zamolio da uzme, uzeli su konja, zaprežno vozilo, strpali su majku u kola i odvezli su doktoru. Kad su se vratili kući odmah nakon možda, popodnevnim satima, […] došla su, dva lica su ušla u kuću. Dok su prilazili kući već su pucali, zapucali su ispod prozora, kroz prozore po kući […]
[…] Normalno prozori su se polomili kad su zapucali po kući, kad su ulazili u dnevnu sobu, odmah kroz vrata su opet nastavili sa pucanjem, majka je ležala znači bolesna na krevetu, otac je sad bio tu gdje je bio, jadan raspamećen, ušli su, oca su uzeli, izveli su vani i odveli su ga. […]
[…] odveli su ga prema zaseoku Ibonići, znači u tom istom selu. Tu je sačekao, mislim kod tog trafoa, njih dvojica su produžila gore opet po selu napred, gore, napravili su krug. […]
[…] Odveli su ga dole u pravcu niz te gajeve, pored kuće Bašić Nedžiba, pored kuće mog strica Šljivar Huseina, koji je sad ovdje svjedok, njegov sin, u pravcu Božinog mlina. Dole je odveden u Potkosu, gdje ga je Milanko Dević na mostu pucao u njega. […]
[…] Znači od tog mjesta ubistva gdje je ubijen, pa ajmo sad možda reći otprilike jedan kilometar do kilomer i po postoji jedna brana. […] Da, na toj lokaciji, znači Apačac, […] tu na tom dijelu upravo kraj te brane, s obzirom da je tu bila mala voda ispod brane, da su prelazili i da su videli mrtvo tijelo. Taj Šabić Hikmet […] je uzeo granu i prevrnuo i vidio tijelo moga oca […] “
