U ranim jutarnjim časovima 17.4.1992. godine, pripadnici paravojnih snaga i srpske policije izvršili su napad na Bosanski Šamac i preuzeli vlast u gradu, koji je zauzet bez značajnijeg otpora.

U sukobima sa hrvatskim oružanim snagama 18.4.1992. godine u Šamcu su učestovali i pripadnici 4. odreda JNA, raspoređeni na mostu na reci Bosni. U danima posle napada 4. odreda, paravojne snage i srpska policija sprovodili su akcije zaplene oružja.

U sukobima u Šamcu, a kasnije i u hapšenjima, učestvovalo je i 30 pripadnika paravojnih jedinica iz Srbije, među kojima su bile „Crvene beretke“. U aprilu i maju ova jedinica je bila odgovorna komandantu 17. taktičke grupe JNA, potpukovniku Stevanu Nikoliću. Jedinicom „Crvenih beretki“ komandovao je Dragan Đorđević Crni, dok mu je zamenik bio Srećko Radovanović Debeli. Pripadnik Crvenih beretki bio je i Slobodan Miljković Lugar, koji je, kao i Đorđević i Radovanović, bio član i dobrovoljac Srpske radikalne stranke, odnosno Srpskog četničkog pokreta.

Zauzimanjem grada, osnovana je Sprska opština Bosanski Šamac koja je usvojila nekoliko diskriminatornih mera prema nesrbima sa teritorije te opštine. Po jednoj od odluka, Hrvati sa teritorije opštine izolovani su i raspoređeni u javne objekte u gradu i okolnim selima. Zabranjeno je političko delovanje svih političkih stranaka, okupljanje i grupisanje tri ili više Muslimana ili Hrvata na javnim mestima, uveden je policijski čas i zabranjen je ulaz u i izlaz iz grada Bosanskog Šamca bez pismenog odobrenja.

Od 17.4.1992. godine, hapšeni su Muslimani i Hrvati iz grada i okolnih sela. Hapšenja su se nastavila do kraja 1992. godine i vršili su ih pripadnici 4. Odreda 17. TG JNA na čijem čelu je bio rezervni oficir JNA Radovan Antić, kao i pripadnici srpske policije i paravojnih snaga. U toku prve nedelje sukoba uhapšeno oko 50 muškaraca i zatočeno u zgradi SUP-a. Bosanski Muslimani i Hrvati iz Bosanskog Šamca i okoline su zatvarani i  zgradi Teritorijalne odbrane, Osnovnoj i Srednjoj školi, kao i u objektima u selima Zasavica i Crkvine, gde su odvođene žene, deca i starije osobe. Određen broj zatočenika odvođen je i zatvaran u kasarne JNA u Brčkom i Bijeljini. Sve zatočeničke objekte su obezbeđivali pripadnici srpske policije i paravojnih jedinica.

Mnogim nesrbima konfiskovana je imovna. Snježani Delić je dok joj je muž bio zatočen konfiskovan auto, dok joj je prećeno da će ići na prisilni rad u fabriku „Tekstilac“ sa ostalim Hrvaticama i Muslimankama.

Zatočenički objekti u gradu Bosanskom Šamcu su funkcionisali od aprila 1992. godine sve dok nisu rasformirani odlukom Andrije Bjeloševića, načelnika Regionalnog centra za bezbjednost u Doboju.