Pre rata, bosanski Srbi su bili većina u opštini Bosanski Petrovac a bosanski Muslimani  bili većinsko stanovništvo u samom gradu Bosanski Petrovac. Od jeseni 1991. godine, opština Bosanski Petrovac nalazila se u okviru takozvane Automonme Regije Krajina (ARK), pod kontrolom srpskih vlasti.

Dana 24.5.1992. godine, Krizni štab Bosanski Petrovac odlučio je da Stanica javne bezbjednosti (SJB), uz pomoć JNA i srpske Teritorijalne odbrane (TO), započne sa razoružavanjem paravojnih grupa i građana „koji neovlašteno poseduju oružje“. Putem sredstava javnog informisanja i iz oklopnog transportera koji je kružio po gradu, Muslimanima je naređeno da predaju oružje. Dana 27. ili 28.5, u potrazi za oružjem, izvršen je pretres muslimanskih kuća u gradu. Na puteve oko opštine postavljene su barikade, a nesrbima je ograničeno kretanje. U periodu od aprila do juna, Krizni štab je otpustio s posle brojne Muslimane, i naredio da se muslimanskim domaćinstvima isključi telefon.

Početkom juna 1992. srpske snage su granatirale i zauzele grad Bosanski Petrovac. Policajci  i drugi naoružani bosanski Srbi u više navrata tukli civile bosanske Muslimane za vreme i nakon zauzimanja. Uništene su mnoge radnje i poslovni prostori u gradu i okolnom području, u vlasništvu Muslimana. Organizovane grupe pljačkale su imovinu, automobile, novac i druge vredne stvari bosanskih Muslimana.

Tokom leta, srpski civili su napali i ubili više desetina muslimanskih civila, među kojima je bilo žena, dece i starijih osoba. Srpski vojnici su u više navrata napadali i palili muslimanske kuće u selu Bjelaj, prisiljavajući Muja Dračevića i njegove komšije da spavaju u skloništima u okolini sela. U požaru su ubijene njegove komšije Mehmed Mujagić i Ćamka Zajkić.

U naselju Gaj, nakon što je njegov brat ubijen na frontu, pripadnik VRS, Milan „Buronja“ Dragišić je automatskom puškom ubio svog prvog komšiju Asima Kavaza i teško ranio njegovog sina, Muhameda Kavaza. Nastavio je kroz naselje u pravcu centra Bosanskog Petrovca, kada je video i otvorio vatru na Asmira Lemeša, koji je uspeo da pobegne. Došao je do kuće Šaćira Hujića, koji ga je sa ulaznih vrata pitao o pucnjavi koju je čuo. Dragišić ga je opsovao i ispalio više metaka u pravcu vatra, ranivši Hujića.

Istog dana, u centru Bosanskog Petrovca, ubijeni su Safet Terzić i Eldin Zajkić u dvorištu starog hotela „Grmeč“.

Dana 21.12.1992. godine bosanski Muslimana iz Bosanskog Petrovca Mehmed Hrkić odlazio je iz kuće komšije u koju je došao veče pre, kako bi uzeo hranu koju je kod njih čuvao. Pripadnici VRS Nedeljko Sovilj i Rajko Vekić su ga tada odveli dublje u šumu u zaseoku Jazbine gde su u njega ispalili najmanje tri hica iz vatrenog oružja.

Mehmedu Hrkiću su nanete povrede desne bočne strane grudnog koša sa višestrukim prelomima dva rebra kao i prelomom desne nadlaktice. Njegovo telo je konjskom zapregom prebačeno do njegove kuće, gde ga je preuzela porodica, koja ga je kasnije sahranila.

Tokom septembra 1992. godine, bosanski Muslimani su masovno napustili područje opštine konvojima autobusa. Dana 24.9.1992. godine, pucano je na kamion u konvoju, u kojem se nalazilo 130 civila, među kojima i Džemil Fazlić. Tom prilikom je ubijen njegov brat Safet Fazlić i bračni par Esma i Ibrahim Bolić.