Nakon što su vojska i policija Republike Srpske u junu 1992. godine uspostavile kontrolu nad Kulen Vakufom, Orašcem, Đukovima i Ripačem, veliki deo muslimanskog stanovništva iz ovih mesta je raseljen. U istom periodu postavljeni su kontrolni punktovi na ulasku u ova sela, tako da je slobodno kretanje onih bosanskih Muslimana koji su ostali u svojim mestima bilo zabranjeno.

U junu iste godine Ratno predsedništvo Srpske opštine Bihać je organizovalo „radne obaveze“ za meštane okolnih sela koji nisu napustili područje. Radne obaveze su najčešće podrazumevale sezonske radove i obavljalo ih je radno sposobno muslimansko stanovništvo.

Radna obaveza je ukinuta 21. 9. 1992. godine međutim, oko 26 Muslimana iz mesta Duljci i Ripač  odvedeno je u Duljce na berbu šljiva. Pripadnici VRS su ovog puta primorali i decu, stare i bolesne da obavljaju radnu obavezu. Civili odvedeni u berbu šljiva nisu dobili hranu i vodu, a neki od njih su po dolasku u voćnjak pretučeni.

Grupu su u početku obezbeđivala trojica policajca. Oko podneva, desetak civila je odlučilo da napravi pauzu, popije kafu i sačeka ručak. Tada su u voćnjak došli pripadnici policije i Vojske RS. Oni su otvorili rafalnu paljbu na civile koji su se nalazili ispred kuće nadomak voćnjaka. Osim te grupe od desetak civila, ubili su i druge ljude koji su u tom trenutku i dalje radili u voćnjaku.

Ubijeni su Hase Nasufović, Bekir Šahinović, Safija Šahinović, Hasnija Šehić, Ismeta Džaferagić, Zejna Šarić, Sadeta Mujić, Muho Dupanović, Meho Dupanović, Ago Dupanović, Šero Rakić, Huso Šarić, Vahida Vojić, Fatima Vojić, Senka Vojić, Aldina Vojić i Sabira Kolaković. Njihovi posmrtni ostaci su stavljeni na gomilu i zapaljeni. Najmlađa žrtva, Aldina Vojić, imala je 13 godina.

Nekompletni posmrtni ostaci dela stradalih, pronađeni su i ekshumirani 2000. godine na lokalitetu Dulibe. Putem DNK analize je identifikovano sedam osoba.