KPD Sremska Mitrovica služio je kao zatočenički objekat za hrvatske ratne zarobljenike i civile iz Vukovara i okoline. Zatočenici su u Sremsku Mitrovicu, na 70 kilometara od Vukovara, prevoženi tokom opsade, a i posle pada i zauzimanja grada od strane jedinica JNA, srpske Teritorijalne odbrane i srpskih dobrovoljačkih jedinica 18.11.1991. godine.

Kao zatočenički objekat KPD Sremska Mitrovica počinje da funkcioniše naredbom komandanta 1. Vojna Oblast JNA, generala Živote Panića od 21.11.1991. godine. Komandant je bio major JNA Zoran Ranđelović, dok je starešina bio pukovnik Jugoslav Maksimović iz Unutrašnje bezbednosti Saveznog sekretarijata za  narodnu odbranu.

Kroz KPD Sremska Mitrovica je prošlo oko 4000 zatočenika. Zatočenici su bili hrvatski vojnici koji su se predali u Mitnici, kao i deo zarobljenika iz skloništa u „Veleprometu“ u Vukovaru. U novembru 1991. godine je u KPD Sremska Mitrovica prebačeno i nekoliko medicinskih radnika iz vukovarske bolnice. Zatočeni su bili i civili, među kojima i žene, deca, starije osobe, kao i dezerteri iz JNA. Jedan broj zatočenika je prebačen iz zatočeničkih objekata „Begejci“ i „Stajićevo“, nakon njihovog zatvaranja krajem decembra 1991. godine.

Tokom 1991. i 1992. godine zatočenički objekat je bio u najvećoj zgradi zatvorskog kompleksa, koju su činile zatvorske prostorije sa kapacitetom za 80 ili 90 zatočenika, manje ćelije, samice i prostorije za dnevni boravak. Zatočenici su držani u prostorijama veličine od 40 do 60 kvadratnih metara. Žene su sa decom bile u zasebnoj zatvorskoj ćeliji sa toaletom, veličine 40 metara kvadratnih. Podrum zgrade se koristio za ispitivanje i mučenje. Zatočenicima mesecima nije bilo dopušteno da se kupaju. Hranu su dobijali tri puta dnevno, ali u malim količinama.

Tokom dovođenja u KPD Sremska Mitrovica, zatočenici su prebijani. Muškarci, među kojima i Vilim Karlović,  prolazili su kroz špalir, a zatim su vođeni u sportsku salu gde su morali da se svuku i predaju lične predmete. Često su premlaćivani i mučeni, poput Sulejmana Tihića, ili su svedočili mučenju i ubistvima drugih zatočenika, kao Željko Šandor. Stražari su tukli i zatočene žene. U KPD Sremska Mitrovica je od posledica premlaćivanja preminuo Niko Šoljić, dok je Damir Kiralj preminuo jer mu nije ukazana neophodna medicinska pomoć.

KPD Sremska Mitrovica je prestao da funkcioniše kao zatočenički objekat 14.8.1992. godine i tom prilikom je razmenjeno 1.656 zatočenika. Najveći broj zatočenika razmenjen je u Nemetinu 14. avgusta 1992. godine.