Nermin Karagić
Ismet Avdić Bosanski Musliman iz Rakovčana. Ubijen je na fudbalskom stadionu u Ljubiji oko 25.7.1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su u junu 2000. godine
Menu
Između maja i juna 1992. godine, Vojska Republike Srpske, zajedno sa policijskim snagama i paravojnim grupama, napala je muslimanska sela u području Brda. Neki stanovnici ovih sela, bežeći od napada, krili su se u obližnjoj šumi Kurevo. Oko 21.7.1992. godine, muškarci obučeni u uniforme JNA i rezervne policije zarobili su stotinak muškaraca, bosanskih Muslimana, u šumi blizu Kalajeva. Odveli su ih u dom kulture u Miskoj Glavi i držali zatvorene tri dana i dve noći. Oko 25.7.1992. godine, zatočenici su autobusima odvedeni na fudbalski stadion, na ulazu u Gornju Ljubiju. Stadion su obezbeđivali pripadnici vojske, policije i Interventnog voda Prijedor.
Po izlasku iz autobusa, zatočenike su civili iz okolnih sela i pripadnici obezbeđenja tukli metalnim šipkama, kundacima, bejzbol palicama i drugim predmetima. Deca su odvojena od odraslih i odvedena u svlačionice stadiona. Nermina Karagića i nekolicinu drugih zatočenika šutirali su u lice. Zatočenici su morali da stave prste na vrh zida koji je okruživao stadion, dok im je vozač autobusa gazio po prstima. Naređeno im je i da pevaju srpske nacionalističke pesme.
Na fudbalskom stadionu u Ljubiji ubijeno je najmanje 15 muškaraca. Među ubijenima je bio rođak Elvedina Nasića.
Preživelim zatočenicima naređeno je da se ukrcaju u autobus. Prilikom ulaska, pripadnici srpskih snaga tukli su ih bejzbol palicama. Neki od zatočenika morali su da u isti autobus ukrcaju i tela ubijenih. Odvezeni su u rudnik gvožđa Kipe, jugozapadno od Ljublje.
Po dolasku autobusa, vojnici su prozivali zatočenike u grupama od troje i potom u njih pucali. Leševe su bacali u jamu. Kada je na red stigao Elvedin Nasić, četvorica zatočenika izbilo je staklo autobusa i pokušalo da pobegne. Nermin Karagić uspeo je da iskoči kroz prozor. Nasić je situaciju iskoristio da se sakrije među leševe.
Jedan od vojnika primetio je da među pogođenima ima preživelih. Osvetlivši jamu baterijskim lampama, ponovo su pucali na one koji su pokazivali znake života.
Kod rudnika Kipe ubijeno je oko 50 zatočenika. Elvedin Nasić i Nermin Karagić su jedini za koje se sa sigurnošću zna da su preživeli ove događaje.
Na lokaciji Redak, pronađene su dve masovne grobnice: „Redak I“, gde su pronađeni posmrtni ostaci 74 osobe i „Redak depo“, gde su pronađeni posmrtni ostaci 15 osoba.
Pred MKTJ su, za ove zločine, pored drugih dela, osuđeni: Ratko Mladić, komandant Glavnog štaba Vojske Republike Srpske, i Radovan Karadžić, predsednik proširenog Predsjedništva RS, na doživotni zatvor; Milomir Stakić, predsednik Skupštine srpskih naroda opštine Prijedor i Kriznog štaba Prijedor, na 40 godina; Mićo Stanišić, ministar u Ministarstvu unutrašnjih poslova RS, i Stojan Župljanin, načelnik regionalnog Centra Bezbednosti u Banjaluci, na po 22 godine zatvora.
Posle priznavanje krivice, za zločine u logorima u Prijedoru, pored drugih dela, osuđena je Biljana Plavšić, članica Predsjedništva i proširenog Predsjedništva Srpske Republike BiH, na 11 godina zatvora.
Pred sudom BiH, 2017. i 2018. godine su potvrđene optužnice protiv pripadnika rezervnog sastava policije Ljubija: Slobodana Taranjaca, Miodraga Glušca, Ranka Babića, Ranka Došenovića, Marinka Praštala i Milorada Orbadovića zvanog Stiven.
Ismet Avdić Bosanski Musliman iz Rakovčana. Ubijen je na fudbalskom stadionu u Ljubiji oko 25.7.1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su u junu 2000. godine
Reuf Fikić Bosanski Musliman iz Hambarina, pripadnik Armije BiH. Ubijen je oko 25.7.1992. godine kod rudnika Kipe. Identifikovan je DNK analizom 2015. godine i sahranjen
Irfan Nasić Bosanski Musliman iz Hambarina. Ubijen je na fudbalskom stadionu u Ljubiji oko 25.7.1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su iz masovne grobnice „Tomašica“
Ismet Avdić Bosanski Musliman iz Rakovčana. Ubijen je na fudbalskom stadionu u Ljubiji oko 25.7.1992. godine. Njegovi posmrtni ostaci ekshumirani su u junu 2000. godine
This website was created and maintained with the financial support of the European Union. Its contents are the sole responsibility of the RECOM Reconciliation Network and do not necessarily reflect the views of the European Union.
© Glas Žrtava