Zoran Murgić
Ubrzo nakon napada srpskih snaga na Hambarine i Kozarac krajem maja 1992. godine, veliki broj bosanskih Muslimana i Hrvata sa tog područja doveden je u
Menu
Korićanske stijene je naziv za područje na planini Vlašić u centralnom delu Bosne i Hercegovine. Planina Vlašić je predstavljala poslednju tačku pre granice razdvajanja teritorije koju su kontrolisali bosanski Muslimani i teritorije koju su kontrolisali bosanski Srbi. Na tom mestu se sa jedne strane nalazi duboka klisura, a sa druge strma stena.
Dana 21.08.1992. godine, Stanica javne bezbednosti iz Prijedora je organizovala konvoj civila iz mesta Tukovi, gde je bio svedok B, radi njihovog prebacivanja na teritoriju pod kontrolom Armije BiH . Iz logora „Trnopolje“, krenuo je drugi deo konvoja sa civilima, nakon čega su se sva vozila iz konvoja spojila na raskrsnici u mestu Kozarac.
Konvoj, koji se sastojao od najmanje 16 autobusa, šlepera, kamiona i kamiona sa prikolicom u kojima se nalazilo preko 1.200 civila, pretežno Muslimana, ali i Hrvata iz opštine Prijedor, predvodio je Dušan Janković, iz reda rukovodnog kadra Stanice javne bezbednosti Prijedor, a u pratnji su bili pripadnici Interventnog voda policije Prijedor.
Kod reke Ilomske, na planini Vlašić, konvoj je zaustavljen i izdvojeno je približno 200 vojno sposobnih muškaraca. Naterani su da se ukrcaju u dva autobusa i sprovedeni su do mesta zvanog Korićanske stijene. Muškarcima iz jednog autobusa je naređeno da stanu na ivicu provalije i tamo kleknu. Iz neposredne blizine su počeli da pucaju u tako postrojene civile nakon čega su tela ubijenih padala, dok su neki sami skakali u provaliju. Potom su izveli civile iz drugog autobusa u manjim grupama, od dve ili tri osobe, i doveli ih do istog mesta ili u blizini tog mesta i pucali u njih. Neki pripadnici Interventnog voda su sa vrha litice bacali ručne bombe ili pucali na tela ubijenih i ranjenih, o čemu svedoči Midhet Mujkanović. Streljanje je preživelo samo 12 muškaraca.
Prve ekshumacije su počele 2003. godine. Do danas su identifikovane i sahranjene 102 žrtve. Dve neidentifikovane žrtve se trenutno nalaze u Identifikacionom Centru Šejkovača. Dodatnih 15 žrtava se i dalje vode kao nestale.
Kolektivne dženaze su organizovane više puta, na Dan žalosti 20.7.
Nihad Memić, Rifet Hirkić, Mirsad i Jasim Fazlić, i Esad Garibović su sahranjeni na isti dan 2020. godine, u Kamičanima.
Pred MKTJ su, pored drugih dela, za ubistvo približno 200 muškaraca na planini Vlašić kod Korićanskih stijena osuđeni: Radovan Karadžić, tadašnji predsednik proširenog Predsjedništva RS, na doživotni zatvor; Milomir Stakić predsednik skupštine srpskih naroda opštine Prijedor i Kriznog štaba Prijedor, na 40 godina i Stojan Župljanin, načelnik regionalnog Centra bezbednosti u Banjaluci, na 22 godine.
Posle priznavanje krivice, za ubistvo na Korićanskim stijenama pored drugih dela, osuđena je Biljana Plavšić, članica Predsjedništva i proširenog Predsjedništva Srpske Republike BiH, na 11 godina.
Posle priznavanja krivice, osuđen je i Darko Mrđa, član Interventnog voda, na 17 godina.
Pred sudom BiH za ovaj zločin su osuđeni: Dušan Janković, kao komandir stanice milicije Prijedor, na 21 godinu zatvora i pripadnici Interventnog voda pri SJB Prijedor Zoran Babić na 22 godine, Milorad Škrbić na 21 godinu, Željko Stojnić na 15 godina, Saša Zečević, Marinko Ljepoja i Radoslav Knežević na 23 godine zatvora.
Posle priznavanja krivice, osuđeni su Damir Ivanković na 14 godina, Ljubiša Četić na 13 godina i Gordan Đurić na osam godina zatvora.
Ubrzo nakon napada srpskih snaga na Hambarine i Kozarac krajem maja 1992. godine, veliki broj bosanskih Muslimana i Hrvata sa tog područja doveden je u
Logor „Trnopolje“, formiran odlukom Kriznog štaba Prijedor, počeo je da funkcioniše oko 24.5.1992. godine, neposredno posle napada srpskih snaga na Hambarine i Kozarac. Veliki broj stanovnika sa
Bosanski Muslimani iz mesta Forići. Neutvrđenog datuma tokom leta 1992. godine su odvedeni iz „Trnopolja“ i ubijeni u blizini logora. Njihovi posmrtni ostaci su ekshumirani
Mevla i Sadik Redžić Bosanski Muslimani iz Trnopolja. Ubijeni su 9.7.1992. godine. Idrizovi posmrtni ostaci su identifikovani DNK analizom 2009. godine. Mevlini još uvek nisu
Ante Murgić Bosanski Hrvat iz Kozarca. Neutvrđenog datuma doveden je u logor „Trnopolje“ sa sinom Zoranom. Oko 18.7.1992. godine, izvedeni su iz „Trnopolja“ i ubijeni
This website was created and maintained with the financial support of the European Union. Its contents are the sole responsibility of the RECOM Reconciliation Network and do not necessarily reflect the views of the European Union.
© Glas Žrtava