Pripadnici Hrvatskog vijeća obrane (HVO) su 18. 1. 1993. godine u selima Duša i Hrasnica, u opštini Gornji Vakuf, uhapsili veći broj vojno sposobnih Muslimana i odveli ih u zatočenički centar u fabrici nameštaja u Trnovači. Oko 20 muškaraca iz sela Duša je posle hapšenja zadržano u jednoj kući u zaseoku Paloč da bi dva dana kasnije bili dovedeni u Fabriku nameštaja u Trnovači. Pripadnici HVO su istog dana 18. 1. 1993. godine, posle napada na selo Hrasnica, organizovali tri autobusa kojima je celokupno muslimansko stanovništvo sela prevezeno u Fabriku nameštaja.

Dan kasnije, 19. 1. 1993. godine, žene, deca i starije osobe su premeštene u kuće koje su se nalazile u blizini fabrike, dok je oko 40 vojno sposobnih muškaraca ostalo zatočeno u prostorijama fabrike.

Broj zatočenika je varirao od 40 do 60 i većinom su to bili muškarci stari do 18 do 55 godina. Pored zatočenih Muslimana iz sela Duša i Hrasnica, u fabrici nameštaja bili su zatočeni i Muslimani iz Trnovače i drugih mesta u opštini Gornji Vakuf. Obezbeđivanje i kontrolu nad zatočeničkim centrom u fabrici nameštaja u Trnovači je vršila Brigada HVO-a „Ante Starčević“.

Zatočenicima je bila dostupna voda, ali su dobijali male količine hrane, tako da su gubili na težini. U prostorijama u kojima su ih držali nije bilo grejanja, pa su se smrzavali. Pripadnici HVO-a su premlaćivali zatočenike, primoravali ih da skinu odeću, tukli ih drvenim palicama, metalnim šipkama ili ih šutirali. Neke zatočenike su primoravali da pevaju ustaške pesme i da tuku druge zatočenike. Kemal Šljivo je ošamaren jer je odbio da se tuče sa svojim rođakom. Zatočenici su mučeni i nožem. Pripadnik HVO-a Stipe Krišto je odsekao uvo zatočeniku Hasanu Behli i pretio Senadu Zaroviću da će mu lovačkim nožem uraditi isto.

Oko 31. 1. 1993. godine približno 20 muškaraca iz Duše, Uzričja, Paloča i Bistrice zatočenih u Fabrici nameštaja u Trnovači je razmenjeno za pripadnike HVO-a. Jedan deo zatočenika je pušten na slobodu krajem januara ili početkom februara 1993. godine. U istom periodu, zatočenici koji nisu razmenjeni ili pušteni na slobodu su premešteni u zatočeničke centre u opštini Prozor.