Bosanski Muslimani. Bili su zatočeni u Koštanoj bolnici tokom jeseni 1993. godine.
Ibro Razić iz Stoca bio je kuvar. Pripadnici Vojne policije su 25. 9. 1993. godine pretukli njega i još 16 zatočenika štapovima, kundacima pušaka, kaiševima, stolicama… Pripadnici HVO primorali su dva zatočenika, preteći im smrću, da Ibri Raziću zavežu telefonske žice oko nožnih prstiju i ušiju i da pritiskom na dugme puštaju elektrošokove, od koji je on posle 15 minuta izgubio svest. Dana 26. 9. 1993. godine prebačen je u Zatvor Gabela, gde je po samom dovođenju preminuo od posledica premlaćivanja i mučenja. Sahranjen je na muslimanskom groblju u Stocu.
Suad Obradović iz sela Borojevići pretučen je 25. 9. 1993. godine u Koštanoj bolnici. Pripadnik HVO Dragan Krešić udario ga je kundakom puške po glavi, posle čega mu je krv tekla iz usta, nosa i ušiju. Preminuo je sutradan, rano ujutro, od posledica premlaćivanja. Nekoliko zatočenika je sahranilo njegovo telo na muslimanskom groblju u Stocu, a porodica je kasnije odlučila da se njegovi posmrtni ostaci ekshumiraju i pokopaju u selu Borojevići.
Edin Baljić
Izjava data MKTJ 6. i 14. 11. 2001. godine.
Bosanski Musliman iz sela Borojevići kod Stoca, vozač. Tokom 1992. godine, bio je pripadnik HVO. U leto 1993. godine, posle zaoštravanja odnosa između Hrvata i Muslimana, pripadnici HVO su dva puta dolazili do njegove kuće da bi ga uhapsili, ali on je uspevao da se sakrije. Posle 13. 7. 1993. godine, sakrio se u obližnjoj šumi, gde je ostao narednih 90 dana s još nekoliko muškaraca iz sela. Dana 25. 9. 1993. godine, vojnici HVO su zarobili grupu s kojom se krio i kamionom prebacili zarobljenike u Koštanu bolnicu.
***
„[…] Vidjeli smo nekoliko vojnika HVO-a i jedan od njih nam je naredio da se postrojimo uza zid, licem okrenuti prema zidu, raširenih ruku i nogu. Onda nam je jedan od vojnika HVO-a rekao da će nas registrovati i da treba da predamo sav novac i vrijednosti koje smo imali sa sobom. Kad smo im dali novac, počeli su da nas tuku ali nismo mogli vidjeti njihova lica. Premlaćivanje je trajalo jedan sat.
[…] Životni uslovi u bolnici ‘Bone’ bili su veoma loši. Jedanaest ljudi, osim Ibre Razića, odvedeni su u jednu prostoriju u prizemlju. Stražar HVO-a po imenu Dragan Krešić okrutno je pretukao Ibru nakon čega je ovaj pao u duboku komu. Za vrijeme našeg boravka u zatvoru nije izašao iz kome. Kad smo prebačeni u logor Gabela, umro je narednog dana od posljedica ovog premlaćivanja. Bio sam očevidac kad je Dragan Krešić tukao Ibru Razića jer sam bio prisutan u toj prostoriji.
[…] Neki od nas su morali spavati na golom betonskom podu. Vojni policajci su donijeli jednu kantu za sve nas da obavljamo nuždu […] Kad je riječ o hrani, prva četiri dana po našem dolasku u bolnicu ‘Bone’ nismo dobili nikakvu hranu i umirali smo od gladi. […]
Za vrijeme našeg boravka u bolnici ‘Bone’ jedan čovjek po imenu Suad Obradović umro je od posljedica divljačkog premlaćivanja […] Suad Obradović je odveden na neki prinudni rad i kasnije, kad se vratio u zatvor, stražar u smjeni Dragan Krešić ga je snažno udario kundakom puške u glavu […] Kad je Suad došao u sobu, umro je na mom krilu nakon par sati. Teško je krvario na usta, nos i uši i mislim da je do krvarenja došlo zbog ozbiljnih povreda koje je zadobio kad je primio udarac u glavu. Narednog jutra, njegovo telo je uklonjeno iz ćelije i nekoliko zatočenika, zajedno s nekoliko stražara, sahranili su ga na lokalnom muslimanskom groblju u Stocu.“
***
Posle šest ili sedam dana u Koštanoj bolnici, premešten je u Zatvor u Gabeli, gde je bio do sredine decembra, kada je premešten na „Heliodrom“. Dana 3. 2. 1994. godine odveden je u zatočenički centar „Vojno“. Vraćen je na „Heliodrom“ 3. 3. 1994. godine i oslobođen oko dve nedelje kasnije, 19. 3. 1994. godine.
