Bosanski Musliman, pripadnik Armije BiH. Tokom aprila 1993. godine bio je zatočen u Školi u Sovićima. Kasnije istog meseca je autobusom prebačen u Zatvor u Ljubuškom. Tokom putovanja od Sovića do Ljubuškog pripadnici HVO-a su ga u više navrata premlatili.
Ismet Poljarević
Izjava data MKTJ 3.5.1997. godine.
Bosanski Musliman iz Sovića, vozač autobusa na liniji Sovići-Mostar. Tokom 1993. godine bio je pripadnik jedinice lokalne odbrane u Sovićima. Na dan napada na Soviće 17.4.1993. godine uhapšen je i sa ostalim meštanima zatvoren u zgradu Škole u Sovićima. Tokom zatočenja je premlaćivan i maltretiran.
„
***
[…] Sledeći dan su me u toj školi ispitivali i zlostavljali čovjek po imenu Ivan i jedan drugi nepoznati muškarac. Tokom tog isptivanja morao sam stajati raširenih nogu i rukama se osloniti na zid. Htjeli su da priznam nešto što nikad nisam uradio. Naredili su mi da im kažem gdje se nalaze moja puška i pištolj. Nisam ih imao. Udarali su me nogama i tukli po leđima […]
***
[…] Tokom ispitivanja kasnije tog dana morao sam priznati da imam automobil. Nakon toga oduzeli su mi moj privatni automobil Peugeot 306 crvene boje, star pet ili šest godina. (…) Morao sam predati sve dokumente od tog automobila i autobusa koji sam vozio. Morao sam predati i autobus […]
***
[…] Tog dana su svi ljudi tim autobusom prebačeni u Ljubuški. Autobus je bio pun ljudi […] Na početku je vozač bio jedan vojnik HVO-a, ali kasnije sam, nakon što smo skoro imali nesreću, ja morao voziti četiri kilometra. Vozio sam a vojnici su me držali na nišanu […] Tokom putovanja, pretukli su nekoliko zatočenika. Najviše je batina dobio Džemo Ovnović. Čikota i pripadnici njegove grupe pratili su nas od Sovića do Sovičkih Vrata, gdje nas je preuzela jedna druga grupa i odvela u Ljubuški […]
***
“
Bio je zatočen u Zatvoru u Ljubuškom od 17.4.1993. godine. Krajem maja 1993. godine je prebačen na Heliodrom, odakle je oslobođen 1.3.1994. godine.
