SJB u Ključu funkcionisao je kao zatočenički objekat od maja do avgusta 1992. godine. Od kraja maja i tokom celog juna su u SJB dovođeni uhapšeni bosanski Muslimani i Hrvati, kojima nije saopštavan razlog hapšenja. Objekat je bio pod kontrolom srpske policije a načelnik SJB-a bio je Vinko Kondić, ujedno i član Kriznog štaba opštine Ključ.

Po dolasku zatočenici su bili primorani da protrče kroz špalir na stepenicama na ulazu u zgradu stanice. Policajci i vojnici su ih tukli šakama, nogama, pendrecima, kundacima i nogama od stolica, i vređali ih na nacionalnoj osnovi. Ramiz Subašić je pretučen pendrekom, tako da se jedva popeo uz stepenice.

Zatočenici su držani u malim pritvorskim ćelijama u podrumu zgrade. Tokom zatočeništva nisu dobijali hranu ni vodu. Skoro svi su odvođeni na ispitivanje. Ukoliko bi postojala sumnja da je neko pripadnik TO, da je posedovao oružje ili da je „ekstreman“, bio bi prebačen u logor „Manjača“. Pored Kondića i inspektora Tode Gajića, u ispitivanju su učestovali i rezervisti i pripadnici vojnih jedinica. Srpski policajci i civili, lokalni Srbi, tukli su zatočenike tokom ispitivanja. Brat Omera Filipovića, Muhamed Filipović, je tokom ispitivanja skinut do gola i pretučen. Prećeno mu je nožem i aktiviranjem ručne bombe.

Nakon nekoliko dana skoro svi zatočenici su prebačeni u druge zatočeničke objekte. Grupa od najmanje 22 zatočenika je prebačena u zatvor u Staroj Gradiški. Deo je premešten u osnovnu školu u Sitnici ili Osnovnu školu „Nikola Mačkić“. Većina ovih zatočenika je na kraju odvedena u logor „Manjača“.