Zatočenički objekat u Đačkom domu bio je pod kontrolom SJB Bileća, koja je bila u nadležnosti Centra službi bezbjednosti Trebinje (CSB). Stražari su bili aktivni policajci i iz rezervnog sastava iz Bileće, a sredinom jula 1992. godine rezervisti su zamenili pripadnici redovne policije.

U Đačkom domu bilo je između 70 do 80 zatočenika, gotovo isključivo Muslimana. Zgrada doma se sastojala od pet soba, jednog hodnika i jednog WC-a. Nije bilo dovoljno prostora za sve i neki zatočenici  su spavali u sedećem položaju.. Nisu dobijali hranu, već su jeli samo ono što su im donosile njihove porodice. Usled neuhranjenosti i straha, pojedinim zatočenicima se zdravstveno stanje naglo pogoršalo. Junuz Murguz je drhtao i imao nesvestice.

Stražari su redovno tukli zatočenike. Po pravilu su tučeni odmah po dolasku, ali i tokom celog zatočeništva. Često su se čuli vrisci, a zatočenicima su tokom premlaćivanja lomljene kosti, zbog čega neki nisu mogli da hodaju. Velija Mandžo i drugi zatočenici su izvođeni iz Đačkog doma  i odvođeni na ispitivanje u SJB, gde su takođe premlaćivani.

Smajo Murguz i mnogi drugi muškarci podvrgavani su teškom zlostavljanju, koje je uključivalo upotrebu snažnih elektro šokova i suzavca. Stražari su izveli Murguza iz njegove ćelije, prikačili mu žice na prste i podvrgli ga elektro šokovima od kojih se onesvestio. Jedne noći oko 23:00, u tri ćelije i u hodnik ubačeno je nekoliko kanistera gasa, od čega su zatočenike pekle oči, povraćali su i gušili se. Neki stražari su pucali u vazduh da bi zaplašili zatočenike.

Predstavnici Međunarodnog komiteta Crvenog krsta (MKCK) posetili su Đački dom 18.8.1992. godine. Tog dana je uprava objekta premestila brojne zatočenike u bolnicu, kako ih MKCK ne bi video. Nakon što su se zatočenici požalili na tretman, posle posete MKCK batinanja su postala svakodnevna.

Deo zatočenika je oslobođen 5.10.1992. godine, kada su sa svojim porodicama prebačeni u Crnu Goru. Nekoliko dana pre oslobađanja, svi zatočenici su dobili upitnik koji je sastavila bilećka policija. Bili su prinuđeni da potpišu da dobrovoljno napuštaju opštinu. Dvojica zatočenika su u upitniku napisali da žele da ostanu u Bileći, nakon čega su tučeni, dok se nisu predomislili i otišli sa ostalima.

Đački dom je prestao da funkcionište kao zatočenički objekat 5.10.1992. godine. Zatočenici koji su ostali u njemu posle ovog datuma, prebačeni su u zgradu iza SJB-a.